In 2017 schreef ik de wegbeschrijving voor de GR Treinstapper voor de route Schoonaarde - Dendermonde. Deze treinstapper volgt de GR 128 en verbindt vervolgens de route met beide stations. Verder schreef ik ook de wegbeschrijving voor de GR 5a tussen Dendermonde en Aalst Rozen. Tot maart 2018 was ik verantwoordelijk voor de signalisatie (lees GR stickers) op de route voor het stukje GR 128 van Wontergem tot in Bachte Maria Leerne. (uit praktische overwegingen heb ik toen een andere route aangevraagd) Toen ik op de GR overzichtskaart keek zag ik dat het slechts 2 dagen wandelen was om heel de GR 128 voor het stuk Oost-Vlaanderen te vervolledigen. Op dat moment, tijdens het bekijken van die kaart, begon mijn GR 128 avontuur. :) Ik besloot eerst de GR 128 voor de provincie Oost-Vlaanderen af te werken, om nadien de andere delen te bewandelen. Hieronder zie je alle wandelingen volgens de volgorde van de route staan, telkens met de datum of de bijhorende periode erbij.
Kemmel - Roeselare
Dit stuk liep ik samen met Gregor Dirven. Gregor (alias 2G), is ook medewerker bij Grote Routepaden. Dag 2 viel de werking van mijn kuit wat uit, maar al de rest was heel plezant! :) Met dank ook aan Pieter Bonte en Emma Porteman om ons zo gastvrij te ontvangen. Den BBQ was zalig!
Alle foto's van Kemmel tot Roeselare werden getrokken door Gregor Dirven. Dankjewel fotograaf! ;)
Roeselare - Tielt (Sint-Amandstraat)
Tielt (Sint-Amandstraat) - Wontergem Kerk (31 maart 2018) 13,9 km
Ik bekijk dit stukje eerder als een verbindingsstukje tussen mijn oude route en de andere tochten in GR128 West-Vlaanderen. Aangezien er in Wontergem zelden bussen passeren, wandel ik dit stukje vandaag. Dat doe ik omdat Bart me vandaag met de auto in Wontergem kan komen oppikken., en ik de andere tochten perfect met de bus en/of trein kan organiseren. Geert Creve (voorzitter van GR Oost-Vlaanderen) had me gevraagd om Stephanie (nieuwe medewerkster die mijn oude route overneemt) wat wegwijs te maken in hoe best te markeren. In de voormiddag leid ik Stephanie al wandelend even in, in de GR wereld; 's namiddags ga ik zelf op pad. :) Ik neem de trein naar Tielt, waarna ik bus 52 opstap en ik aan de Sint-Amandstraat (Aan de N399) de bus weer verlaat. Omdat het bijna middag is, grijp ik al snel naar mijn boterhammen. Deze eet ik al wandelend op, want al na 20 minuten pauzeren zou me een beetje belachelijk lijken. Op een bepaald moment merk ik dat alle tekens met grijze verf zijn uitgedaan. Ik zag eerder nergens een mogelijke afslag, en zag al helemaal geen vernieuwde tekens; al kan dat natuurlijk wel liggen aan het feit dat ik ondertussen ook aan het eten was. Aan de Poelberg merk ik hoe er nieuwe tekens wijzen naar de andere kant van de T splitsing en zie ik hoe de tekens richting de Poelberg nu terug vernieuwd staan aangeduid. Nadien zal ik zien dat de route in het boekje passen bij de vernieuwde tekens. Ik bedenk me dat ik wellicht een afslag heb gemist. Nu ja, ik zit terug op mijn route, dus dat zit wel goed. :) Op de Poelberg geniet ik van het mooie uitzicht. Het beeld in mijn hoofd over West-Vlaanderen was onterecht altijd vrij plat qua hoogtelijnen. De Poelberg ontkracht al onmiddellijk dat beeld. :)
Iets voorbij de Poelberg gidst de route je doorheen een uitgestrekt grasland. De grote hoeveelheid regen van de voorbije dagen, gaf dit stuk land dat extra beetje waterpret. Het drassige weiland zorgt er meerdere malen voor dat ik mijn weg al slalommend bewandel. Laat me je voor zijn: alcohol heeft hier vandaag niets mee te maken. :p Vervolgens loopt de route langsheen verschillende asfaltwegen. 4 km voor Wontergem bel ik Bart op en geef ik aan dat ik er bijna ben. Eens in Wontergem aangekomen, zet ik me nog even op een bankje en verdwijnt de granykoek al snel uit zijn zakje.
Wontergem - Bachte-Maria-Leerne (meerdere malen bewandeld 2015-2018) +- 18 km
Deze route liep ik sedert 2015 tweejaarlijks in beide richtingen en dat tijdens de verschillende seizoenen. Hoe prachtig om te zien hoe de natuur op eenzelfde plek tijdens het jaar door zo kan veranderen. Elk seizoen straalt op zijn eigen manier. :) De foto's hieronder trok ik, zoals je wellicht al kon zien, tijdens de winter.
Bachte-Maria-Leerne - Gent Centrum (17 maart 2018) +- 28 km
Ik keek er deze week naar uit om vandaag het laatste stukje GR 128 Oost-Vlaanderen te stappen. Toen ik het weerbericht donderdag bekeek, verschoot ik wel even wanneer ik zag dat de temperaturen opnieuw de dieperik in zouden dalen. Vrijdag zou het nog 14° graden worden, zaterdag zou dit aangename weer als een pudding ineen zakken tot -2° Celcius. Ik bedacht me dat ik best wel veel genoten had van mijn vorige wandeling tijdens het vriesweer en dat mits ik voldoende laagjes zou dragen het allemaal wel goed zou zitten. Omdat Bart nieuwe schoenen had gekocht wou hij deze graag even testen in de hoop dat de test zou slagen, dus vertrokken we zaterdagochtend samen met het openbaar vervoer richting de kerk van Bachte-Maria-Leerne aan de bushalte. Bart kocht nog even een koffie in de plaatselijk bakkerij, waarna we samen op tocht gaan. Eigenlijk liep mijn te controleren GR stuk tot aan de brug over de Leie, waardoor we nog een honderdtal meter het stuk dat ik eerder al liep nog even moeten overdoen. Eens de brug gepasseerd heb ik het gevoel dat ik weer op tocht ben. :) Al vrij snel leidt het pad ons doorheen de zeer welgestelde buurten waarbij straten plots onverharde dreven worden en de huizen, eerder villa's tot grote villa's zijn. Het voelt allemaal wat exclusief en ver van mijn bed aan. Ik vind het erg fijn om op onverharde wegen te kunnen wandelen want ik had immers veel meer beton verwacht, maar ik moet toegeven dat ik het eerder lastig vind om te genieten van de weelde van dit uitzicht, met de plannen van onze regering wat betreft onder andere de besparingen en de pensioenen in mijn achterhoofd. Slik.
Met een grote lus verlaten we even de villawijken van Brakel (Sint-Martens-Latem) en wandelen we richting de Leie om deze even te volgen tot in Baarle. Omdat we nu het bebouwde gedeelte verlaten en ons in open vlakte begeven voelen we de barkoude en vrij strakke noordoosten wind recht in ons gezicht gieren. Dit stukje is best wel wat afzien. Het pad loopt langsheen de kronkelende Leie, nu richting Sint-Martens-Latem centrum. Net voor we het centrum van Sint-Martens-Latem binnenwandelen, tikt de klok 12 uur. Bart wou nog heel graag de laatste tickets voor een optreden waarbij er 200 extra plaatsen waren vrijgekomen - nadat het 1 jaar op voorhand al volledig was uitverkocht - kopen. Dus in die barre koude wind, niet beschud want er was in de nabije omgeving geen plekje waar je je uit de wind kon plaatsen, stonden we daar die zeldzame tickets voor Bart aan te kopen. Even stressen omdat hij blijkbaar ook een log-in moest aanmaken. In een sneltempo voelden we onze vingers stram worden van de kou. Ik zie hier het grappige best van in, en begin wat te lachen, terwijl Bart zich concentreert om de zaak zo snel mogelijk af te handelen. Ondanks onze halfbevroren vingers, slaagde Bart erin om de juiste cijfers voor de betaling in te voeren. De tickets waren een feit. :) Onze handen deden nadien best nog een tijdje pijn van de koude die ze gevoeld hebben. We wandelen verder en even later wandelen we een theehuis/restaurant (De Klokkeputte) binnen waar ik me weet op te warmen met een smakende blonde Leffe. Het moet gezegd worden, het personeel was heel erg vriendelijk en het etablissement was best gezellig. :)
Omdat we het niet echt gepast vonden om ons middagmaal in een restaurant te verorberen, maar ik wel al een beetje tipsy ben van het bier eten we onze boterhammen op tijdens het wandelen, vlak na het verlaten van het etablissement. Om te eten heb ik mijn handen nodig en kan ik deze uiteraard niet verstoppen in mijn jaszakken. Opnieuw slaat de ijskoude wind toe en voor ik het weet branden mijn handen weer van de koude. Ik doe mijn best om iets sneller te eten, zodat ik ze opnieuw wat kan opwarmen. Even later wandelen we langsheen de autostrade, die een aantal meter hoger ligt dan onze weg. Dit doet best deugd want de verhoging van de autostrade zet ons uit de wind. Wanneer we onder de brug van de autostrade doorgaan, woedt die noordoosten wind weer krachtig, recht in ons gezicht. Dit zorgt ervoor dat we het teken om linksaf te slaan beide niet zagen en dus rechtsaf slaan. Al snel gaf Bart aan dat er naar zijn gevoel iets niet klopte. We keken naar de kaart en zagen dat we onder de brug door over het water moesten gaan. Wat een geluk dat Bart ons hier tegenhield. :)
Bart voelde al even een druk aan zijn linkervoet. Zijn linkerschoen zat niet goed waarbij zijn voet serieus pijn begon te doen. Hoe verder we wandelden, hoe groter de druk werd. Een slimme wandelaar weet dan wat gedaan; nl de zaak niet forceren. Zo gezegd, zo gedaan. Hij verliet het pad aan het station van Drongen en vond het OK dat ik alleen verder ging. Eens ik wist dat hij veilig thuis zou geraken en hij zijn ticket had gekocht, vervolgde ik mijn tocht met nog zo'n 10 km voor de boeg. Het centrum van Drongen lag nogal sterk open door werken, maar dit verhinderde de tocht op zich niet. Men had ervoor gezorgd dat wandelaars toch nog steeds door konden gaan. Eens over de brug, verlaat het pad het centrum van Drongen op weg naar Afsnee langsheen een zijarm van de Leie. Ik geniet van de rust nu ik niemand meer heb om tegen te babbelen. :) Omwille van het feit dat de GR 128 zich hier in allerlei krullen en bochten wringt, moet ik niet steeds opboksen tegen de koude noordoostenwind en valt het wandelen op zich erg goed mee. Even later kom ik uit aan de treinsporen waarbij ik langsheen de brug van de sporen mee het water oversteek. Door het uitzicht besef ik plots hoe dicht ik me bij het centrum van Gent bevindt, en weet ik best wel te genieten van dit idee aangezien dat betekende dat ik bijna de GR 128 voor het deel Oost-Vlaanderen had vervolledigd. De laatste kilometers wandel ik vaak onverhard (omwille van werken aan het pad langsheen het water) recht Gent Centrum binnen tot aan de Veldstraat, waar ik met heel veel andere mensen in de kou sta te wachten om samen tram 1 volledig te overbezetten.
Gent centrum - Schoonaarde (3 maart 2018) +- 30 km
Ik had me reeds voorgenomen om tijdens het weekend een stuk van de GR 128 te wandelen. Deze week was het barkoud met temperaturen tot - 7°C, maar het weerbericht voorspelde aangenamere temperaturen voor het weekend, vandaar mijn keuze. Vrijdagavond begon het te sneeuwen en bedacht ik me dat het misschien een beetje te gek zou zijn om door dat ijskoude weer te gaan, waarbij de paden besneeuwd en vermoedelijk spiegelglad zouden liggen. Mijn weekendplannen werden last-minute gecanceld in mijn hoofd. Ik heb niet bepaald ervaring met wandelen door de barre koude en zeker niet door de sneeuw. Bovendien voelde ik me erg moe, en had ik werkstress waardoor mijn spieren wat verkrampt aanvoelden. De volgende ochtend echter riep alles in me om toch op pad te gaan, ook nadat ik door mijn ruit mijn besneeuwde gazon zag liggen en de gebouwen en straten het soort van mat grijs, dat je enkel in de winter kan zien omwille van de koude, vertoonde. Ik denk aan de tips die Gregor (ook medewerker van de grote routepaden) me gaf deze week omtrent het wandelen door de koude nadat ik hem hier deze week om vroeg. Heel veel laagjes. Zo gezegd, zo gedaan. Ik deed 2 merino-wol t shirts aan, en daarbovenop verwarmde ik me met mijn 2 wandeltruien. Mijn winddichte regenjas, mijn buff en een extra sjaal deden het werk. Bovendien deed ik mijn band om mijn oren te verwarmen aan en ten slotte dekte ik mijn hoofd verder af met mijn muts. Dik ingepakt vertrok ik naar het station. Omdat er vanuit Wetteren een betere treinverbinding is naar Gent dan naar Schoonaarde, besloot ik deze wandeling in omgekeerde volgorde te bewandelen. Ik startte deze dus in Schoonaarde. De GR 128 ligt ongeveer een km verwijderd van het station van Schoonaarde. De weg ernaar toe was voor mij echter niet zo moeilijk te vinden, aangezien ik de routeomschrijving hiervoor eerder zelf had uitgeschreven. Onderweg zag ik in de sneeuw allerlei voet- en pootafdrukken. Vooral dieren hadden dit pad eerder deze ochtend bewandeld blijkbaar. Eens ik de wit rode streepjes terug zag, kon mijn wandeling echt van start gaan. :)
Het wandelen zelf ging veel beter dan verwacht. Het laagje sneeuw zorgde ervoor dat de meeste paden niet glad waren. De paden waar ik het meest moest opletten waar deze met een laagje beton en later deze dag zou ik merken dat daar waar auto's de sneeuw hadden samengeperst, het ook best wel glad kon worden. De rest was zeer aangenaam bewandelbaar. De dag start rustig, en de mooie sneeuwbeelden zorgen ervoor dat ik hier best wel veel van kan genieten. Eens aan de sluis aangekomen gaat de route richting de Schelde, om daar het jaagpad gedurende een tijdje te volgen. In Uitbergen verlaat de route het jaagpad en wandel ik richting de kerk.
Tussen Uitbergen en het voerveer van Schellebelle word ik nogmaals getrakteerd op prachtige plaatjes, geschonken door de natuur. Bij het verlaten van Uitbergen passeer ik een erf waarvan ik vermoed dat het een boerderijtje is. Het pad "eindigt" plots bij een beek. Er is wel een soort van oversteekmogelijkheid (zie het smalle houten, met sneeuw bedekte plankje op de foto), al lijkt me deze manier tijdens dit weer me niet echt ideaal. Ik vind dit best wel een leuke uitdaging en zie de fun er helemaal van in. :) De vele onverharde paden maken het wandelen erg aangenaam.
Aan het voetveer loopt het pad opnieuw een stukje langsheen de Schelde. Het slaat af aan de Kalkenvaart. Hier hebben deze ochtend meerdere auto's gereden en merk ik dat grote delen van de baan spiegelglad liggen. Ik glij gelukkig niet uit. :) Na enkele honderden meters verlaat het pad de baan en volgt het de oever langsheen de Oude Schelde (een beekje). Heel veel plaats om hier te wandelen en niet in de met ijs bedekte beek te vallen is er niet. Ik verwelkom het avontuur, dat op zich niet zo avontuurlijk was. Het pad was absoluut niet glad en er was meer plaats dan ik eerst vermoedde. :) Ik wandel verder tot ik (al had ik deze uiteraard wel verwacht, want de kruising stond ook op de kaart vermeld) plots de wandelboom tegenkom met de kruising tussen de GR 128 en GR 122. Hier ben ik al eens gepasseerd. :) :) :)
Mijn gedachten zitten even weer helemaal bij de GR 122, waardoor ik een zeer duidelijk kruis over het hoofd zie en vergeet rechts af te slaan. Ik keer terug en neem nu de juiste afslag. Ik voel plots dat er iets mis is aan mijn kleine teen. In Laarne zet ik me op het bankje van een boshokje en inspecteer ik deze even. Ik merk dat ik mijn nagel ben vergeten knippen en dat daar de oorzaak van het probleem ligt. Ik zoek even op waar ik in Laarne aan een nagelschaartje zou kunnen geraken. Omdat ik mezelf ook nog van middagmaal moet verzien besluit ik een bezoekje aan de supermarkt te plannen. Hiervoor passeer ik eerst het kasteel van Laarne, waarna ik heel even het pad verlaat richting de supermarkt. Daar hebben ze echter geen nagelschaartjes, maar enkel een grote gewone schaar. Moet ook lukken, bedenk ik me. :) Ik koop de schaar, knip mijn nagel en ga verder op pad.
Bij het verlaten van Laarne merk ik steeds meer en meer hoe de sneeuw van deze ochtend volledig aan het verdwijnen is. De weg naar de damvallei bevat iets meer beton, mede omdat ik de autostrade meerdere malen moet kruisen. Aan de damvallei besluit ik even te rusten. Net dan joggen er 2 dames met een labrador genaamd Mona voorbij. De labrador springt in het water en geniet hier merkbaar met volle teugen van. Vervolgens loopt zij rechtstreeks mijn richting uit en wanneer zij op een halve meter afstand van mij is besluit zij zich volledig uit te schudden. Ik heb geluk, want op een of andere manier verdwijnt al het water dat ze uitschudt naar de andere richting. Mona wou klaarblijkelijk ook graag nog even geknuffeld worden, maar dat heb ik dan toch maar zo gelaten. :p Langsheen Destelbergen merk ik hoe de weg naar Gent steeds drukker en drukker bevolkt geraakt. De rust van de ochtend wordt nu vervangen door het geluid van allerlei voertuigen. Ik kom nu ook meer en meer passanten tegen. Ook de wegen bestaan nu bijna allemaal volledig uit beton. Eens Gent Dampoort voorbij is het eindpunt van mijn wandeling nabij. Vooral in het centrum merk ik hoe druk het er is. Ik sluit me mentaal af van de drukke. Wat een tegenstelling tot deze ochtend!
Schoonaarde - Aalst Rozen (juni 2017) 32,1 km
Geert Creve, de voorzitter van GR Oost-Vlaanderen, had me gevraagd of ik zin had om te schrijven voor een GR boekje. Daar wou ik wel eens graag aan meewerken, dus stemde ik in. Ik mocht starten door de routeomschrijvingen van de treinstapper Schoonaarde - Dendermonde uit te schrijven. Ook kreeg ik het stukje van de GR5a (overlappend met de GR 128) Dendermonde - Aalst Rozen voor mijn rekening. Een deel van de route stond reeds beschreven, omwille van het feit dat de GR 128 en het bijhorende boekje al bestonden. Vaak gebeuren er tijdens de loop der tijd wat aanpassingen aan een route om allerlei redenen, dus werd me gevraagd ook het beschreven stuk te controleren en de verbindingen naar de stations uit te schrijven. Ik bewandelde deze route daarom ook in beide richtingen. Een leuke ervaring!